بررسی امکان صدور قرارهای منع دعوی در حقوق اتحادیه اروپا، چین و ایران | ||
| فصلنامه تحقیقات حقوقی | ||
| مقاله 16، دوره 26، شماره 103، 1402، صفحه 413-441 اصل مقاله (361.42 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.52547/jlr.2022.228196.2273 | ||
| نویسندگان | ||
| محمدمجد کابری1؛ اعظم انصاری* 2؛ عبدالله خدابخشی2؛ رضا معبودی نیشابوری2 | ||
| 1دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| 2استادیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه فردوسی مشهد | ||
| چکیده | ||
| قرار منع دعوی یک نهاد زاییده سنت نظام کامن‌لا است که با هدف منع یک طرف اختلاف از اقامه دعوا یا پیگیری آن در یک دادگاه خارجی صادر می‌شود. اگر چه قرار منع دعوا علیه خواهان دعوای اقامه شده در دادگاه خارجی و نه علیه دادگاه خارجی صادر می‌شود، نظام‌های حقوقی رومی‌ژرمنی دیدگاه بدبینانه‌ای نسبت به آن دارند زیرا چنین قراری در حاکمیت یک کشور دیگر مداخله نموده و نزاکت بین‌المللی را نقض می‌کند. هدف این نوشتار بررسی امکان صدور قرار منع دعوی در حقوق اتحادیه اروپا، حقوق چین و حقوق ایران می باشد. مقاله نشان می‌دهد که مطابق حقوق اتحادیه اروپا، دادگاه‌های کشورهای عضو از صدور چنین قراری علیه خواهان دعوا در یک کشور عضو دیگر اتحادیه ممنوع هستند. با این حال دادگاه‌های کشور عضو در صورتی که مطابق حقوق داخلی خود توانایی صدور چنین قراری داشته باشند می‌توانند قرار مزبور را علیه خواهان یک دعوا در دادگاه کشور ثالث صادر نمایند. در چین دادگاه‌ها اجازه صدور چنین قراری را ندارند با این حال اخیرا برخی دادگاه‌های چین قرار مزبور را علیه خواهان‌ها در دادگاه‌های خارجی صادر نموده‌اند. در حقوق ایران نیز دادگاه های ایرانی می توانند در برخی اوضاع واحوال علیه طرف دعوی در دادگاه خارجی، قرار منع دعوا صادر کنند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اعتماد متقابل؛ دادرسی موازی؛ دادگاه خارجی؛ صلاحیت انحصاری؛ نزاکت بین المللی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Examining the Possibility of Issuing Anti-Suit Injunctions in the EU, Chinese, and Iranian Law | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohammed mjed Kabry1؛ Azam Ansari2؛ Abdollah Khodabakhshi2؛ Reza Maboudi Neishabouri2 | ||
| 1Ph.D Student, Department of Private Law, Ferdowsi University of Mashhad | ||
| 2Assistant Professor, Department of Private Law, Ferdowsi University of Mashhad | ||
| چکیده [English] | ||
| Anti-suit injunction is a traditional common law instrument that aims to restrain one of the disputing parties from instituting or continuing proceedings in a foreign court. Although an anti‐suit injunction is directed against the plaintiff, not against the foreign court, civil law countries hold a skeptical view towards anti-suit injunctions as such injunctions intervene in another state’s sovereignty and breach the international comity. This study aims to examine the possibility of issuing anti-suit injunction in the EU, Chinese, and Iranian law. The study contends that under the EU law, the courts of EU member states are prohibited from issuing anti-suit injunctions against a plaintiff in the courts of another EU member state. On the other hand, the EU law does not prevent the courts of EU member states from issuing anti-suit injunctions against a plaintiff in the courts of a third country when they have the power to do so under their national laws. In China, the Chinese courts do not have the power to grant anti-suit injunctions. However, recently, some Chinese courts have issued anti-suit injunctions against plaintiffs in foreign fora. In Iran, the Iranian courts can also issue an anti-suit injunction against a plaintiff in a foreign forum under some circumstances. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Mutual Trust, Parallel litigation, Foreign court, Exclusive Jurisdiction, International comity | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 680 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 420 |
||