تأثیر دو نوع تمرین هوازی با شدتهای متوسط و بالا بر مقادیر ناقلان مونوکربوکسیلات نوع 2 و 4 (MCT2 و MCT4) بافت قشر و استریاتوم مغز رتهای صحرایی نژاد ویستار سالم و سکتۀ مغزی | ||
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی | ||
مقاله 4، دوره 17، شماره 2 - شماره پیاپی 38، 1403، صفحه 48-66 اصل مقاله (593.66 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/joeppa.2024.235855.1261 | ||
نویسندگان | ||
مصیب رستگار هروکی؛ رسول رضایی؛ جواد نعمتی* ؛ محسن ثالثی؛ محمد همتی نفر | ||
گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
چکیده | ||
زمینه و هدف: ناقلان مونوکربوکسیلات نوع 2 و 4 (MCT2 و MCT4) در بافت مغز سطوح بالایی دارند که با انتقال لاکتات در مغز میتواند در تعویق خستگی هنگام تمرینهای ورزشی مفید باشد؛ همچنین به نقش انتقالدهندههای لاکتات در بیماریهایی همچون سکتۀ مغزی توجه شده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تأثیر دو نوع تمرین هوازی با شدتهای متوسط و بالا بر مقادیر ناقلان مونوکربوکسیلات نوع 2 و 4 (MCT2 و MCT4) بافت قشر و استریاتوم مغز رتهای صحرایی نژاد ویستار سالم و سکتۀ مغزی است. مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع تجربی است که 60 سر رت نر هشتهفتهای نژاد ویستار بهطور تصادفی به ده گروه، کنترل، MICT و HIIT سالم و سکتۀ مغزی 24 و 72 ساعته (هر گروه شش سر) تقسیم شدند. پروتکل MICT و HIIT شامل سه قسمت گرم کردن، تمرین اصلی و سرد کردن بود. دورۀ تمرین به مدت چهار هفته، هر هفته پنج جلسه و هر جلسه 32 دقیقه به طول انجامید. پروتکل MICT با شدت 70 درصد سرعت بیشینه و پروتکل HIIT با شدت 85 تا 90 درصد سرعت بیشینه انجام گرفت. سکتۀ مغزی از طریق مسدود کردن شریان کاروتید ایجاد شد. محتوای MCT2 و MCT4 از طریق روش وسترنبلات در بافت قشر و استریاتوم مغز اندازهگیری شد. تجزیهوتحلیل دادهها از طریق آزمونهای آنووای یکطرفه و تعقیبی توکی در نرمافزار SPSS نسخۀ 29 و گرافپدپریسم نسخۀ 2/2/10 در سطح معناداری 05/0≥P انجام گرفت. نتایج: تفاوت معناداری در محتوای MCT2 (59/0=P) بافت قشری و محتوای MCT2 (66/0=P) و MCT4 (22/0=p) بافت استریاتوم در پی چهار هفته تمرینهای MICT و HIIT در گروههای سالم و سکتۀ مغزی مشاهده نشد. در مقابل محتوای MCT4 در بافت قشری تفاوت معناداری را پس از 72 ساعت سکتۀ مغزی نشان داد (05/0P<). آزمون تعقیبی توکی برای محتوای MCT4 نشان داد این تفاوت معنادار بین جفت گروههای HIIT سکتۀ 72 ساعته نسبت به گروه MICT سکتۀ 72 ساعته (02/0=P)، گروه کنترل سکتۀ 72 ساعته (04/0=P)، گروه HIIT سکتۀ 24 ساعته (01/0=P)، گروه MICT سکتۀ 24 ساعته (009/0=P)، گروه کنترل سکتۀ 24 ساعته (003/0=P) و نسبت به گروه MICT (02/0=P) است. نتیجهگیری: بهنظر میرسد انجام MICT و HIIT تأثیر معناداری در محتوای MCT2 و MCT4 مغز ندارد؛ با وجود این در بافت قشری تفاوت معناداری در MCT4 گروه HIIT با سکتۀ 72 ساعته نسبت به دیگر گروه مشاهده شد و این میتواند نشاندهندۀ برداشت لاکتات از طریق MCT4 پس از 72 ساعت بعد از سکتۀ مغزی و بهبودی باشد. | ||
کلیدواژهها | ||
تمرین ورزشی؛ سکتۀ مغزی؛ مونوکربوکسیلات نوع 2؛ مونوکربوکسیلات نوع 4 | ||
عنوان مقاله [English] | ||
The effect of two types of moderate and high intensity aerobic exercise on the levels of monocarboxylate transporters type 2 and 4 in the cortex and striatum of healthy and stroke Wistar rats models | ||
نویسندگان [English] | ||
Mosayeb Rastegar Harooki؛ Rasoul Rezaei؛ Javad Nemati؛ Mohsen Salesi؛ Mohammad Hemmatinafar | ||
Department of Sports Science, Faculty of Educational Sciences and Psychology, Shiraz University. Shiraz. Iran | ||
چکیده [English] | ||
Background and Purpose: Monocarboxylate transporters type 2 and 4 (MCT2 and MCT4) levels are high in brain tissue, which can be useful in postponing fatigue during exercise by transporting lactate in the brain. Therefore, the purpose of this research was to investigate the effects of two types of aerobic exercise with different intensities on the amounts of MCT2 and MCT4 in the cortex and striatum of healthy and stroke Wistar rats models. Materials and Methods: In the present research 60 male Wistar rats (8 weeks old) were randomly divided into ten groups of control and healthy moderate intensity continuous training (MICT) and high intensity interval training (HIIT) of 24 and 72-hour stroke (6 rats in each group). The MICT and HIIT protocol consisted of three parts: warm-up, main exercise and cool-down. The training period lasted for 4 weeks, 5 sessions per week and each session lasted 32 minutes. The MICT protocol was performed at an intensity corresponding to 70% of the maximum speed and the HIIT protocol at an intensity of 85-90% of the maximum speed. Stroke was induced by blocking the carotid artery. The content of MCT2 and MCT4 was measured by Western blot technique in the cortex and striatum of the brain. Data analysis were performed by using one-way ANOVA and Tukey's post hoc tests in SPSS software version 29 and GraphPad Prism version 2.2.10 at a significance level of p≤0.05. Results: Significant differences in the content of cortical tissue MCT2 (p=0.59) and the content of striatum tissue MCT2 (p=0.66) and MCT4 (p=0.22) were not found after four weeks of MICT and HIIT in healthy and stroke groups. However, MCT4 content in cortical tissue showed a significant difference after 72 hours of stroke (p<0.05). Tukey's post-hoc test for MCT4 content showed a significant difference between the 72-hour stroke HIIT groups compared to the 72-hour stroke MICT (p=0.02), 72-hour stroke control (p=0.04), 24-hour stroke HIIT (p=0.01), 24-hour stroke MICT (p=0.009), 24-hour stroke control (p=0.003), and MICT (p=0.02) groups. Conclusion: It seems that MICT and HIIT do not have a significant effect on the content of MCT2 and MCT4 in the brain. However, in the cortical tissue, a significant difference was observed in the MCT4 of the HIIT group with a 72-hour stroke compared to the other groups, and this could indicate the withdrawal of lactate by the MCT4 72 hours after the stroke and recovery. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
Exercise Training, Stroke, Monocarboxylate Type 2, Monocarboxylate Type 4 | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,219 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 442 |