سامانه مدیریت نشریات علمی دانشگاه شهید بهشتی

حدادی, نوشین, افقه, مسیح. (1404). زیست چینه‌نگاری نهشته‌های تریاس بالایی در برش چشمه‌گز (جنوب بلوک پشت‌بادام) واقع در ایران مرکزی. , 16(2), 36-52. doi: 10.48308/esrj.2025.105831
نوشین حدادی; مسیح افقه. "زیست چینه‌نگاری نهشته‌های تریاس بالایی در برش چشمه‌گز (جنوب بلوک پشت‌بادام) واقع در ایران مرکزی". , 16, 2, 1404, 36-52. doi: 10.48308/esrj.2025.105831
حدادی, نوشین, افقه, مسیح. (1404). 'زیست چینه‌نگاری نهشته‌های تریاس بالایی در برش چشمه‌گز (جنوب بلوک پشت‌بادام) واقع در ایران مرکزی', , 16(2), pp. 36-52. doi: 10.48308/esrj.2025.105831
حدادی, نوشین, افقه, مسیح. زیست چینه‌نگاری نهشته‌های تریاس بالایی در برش چشمه‌گز (جنوب بلوک پشت‌بادام) واقع در ایران مرکزی. , 1404; 16(2): 36-52. doi: 10.48308/esrj.2025.105831

زیست چینه‌نگاری نهشته‌های تریاس بالایی در برش چشمه‌گز (جنوب بلوک پشت‌بادام) واقع در ایران مرکزی

پژوهشهای دانش زمین
مقاله 3، دوره 16، شماره 2 - شماره پیاپی 62، تیر 1404، صفحه 36-52    اصل مقاله (2.14 M)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/esrj.2025.105831
نویسندگان
نوشین حدادی* ؛ مسیح افقه
گروه زمین‌شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شیراز، ایران
چکیده
قدیمی­ترین بخش گروه شمشک به نام سازند نایبند بطور گسترده­ای در ایران مرکزی دارای زخنمون است. بدلیل وجود ذخائر ذغال برای زمین شناسان همواره این نهشته­ها دارای اهمیت بوده است. نتیجتا، داده­های زمین­شناسی برای بسیاری از رخنمون های این سازند بدست آمده است. بررسی نهشته­های تریاس پسین در بلوک­های خرده قاره ایران مرکزی به رفتارهای این بلوک ها در برابر رخداد سیمرین پیشین بستگی داشته که مبین محیط­های رسوبی مختلف می­باشند (سید امامی و همکاران، ٢٠٠٤). سازند نایبند بین دو سازند شتری در زیر و آب حاجی در بالا قرار گرفته است. در واقع سازند زیرین (دولومیت شتری) با سن تریاس میانی است در حالی که سازند پوشاننده (ماسه سنگ­های آب حاجی) به سن لیاس می­باشند. همبری سطح زیرین سازند نایبند با دولومیت شتری ناهمساز بوده در حالی که همبری سطح فوقانی سازند نایبند با رسوبات آواری سازند آب حاجی تدریجی است. در مجموع خرده قاره ایران مرکزی از بلوک­های مختلفی تشکیل شده است که شامل بلوک­های: یزد، پشت بادام، کلمرد، طبس و لوت می­باشد (Aghanabati, 2004) همچنین مطالعاتی بر روی تکامل تکتونیکی خرده قاره ایران مرکزی به موازات مطالعات بر روی رخداد سیمیرین پیشین انجام شده است (Kargaranbafghi et al, 2015; Chu et al, 2021; Abbaspour et al, 2024). همچنین مطالعاتی بر روی محیط رسوبی سازند نایبند انجام شده است (Zamani et al, 2023; Shephered et al, 2016; Bayetgoll and Daraei, 2017) با توجه به مطالعات پیشین (Zamaniyan et al, 2018; Mannani and sherafat, 2021; Hashemi Yazdi et al, 2023; Hadadi and Afghah, 2024). مطالعه زیست چینه­نگاری روزنبران نهشته­های تریاس بالایی (سازند نایبند) اهمیت بسیاری در تطابق زیست چینه­نگاری منطقه­ای دارد. به همین منظور مطالعه برش­های مختلف سازند نایبند در بلوک­های مختلف ایران مرکزی دارای اهمیت بوده و در مطالعه حاضر نیز زیست چینه­نگاری برش چشمه گز در بلوک پشت بادام صورت گرفته است. در حقیقت این بررسی به منظور دست یافتن به یک الگو در شناسایی زون بندی­های روزنبران با توجه به وجود شواهد رخداد سیمرین پیشین بوده است تا تاثیرات آنرا در نهشته­های تریاس بالایی نشخص سازد. باید تاکید نمود که با توجه به اینکه تغییرات سنگ­شناسی به طور متناوب بر روی خورده قاره ایران مرکزی صورت گرفته است به طور قطع بر روی شرایط بوم­شناسی دیرینه روزنبران نیز حادث شده است. لذا اهمیت تغییرات گسترش چینه­شناسی روزنبران شاخص در مطالعات ایران مرکزی و هر کدام از بلوک­های آن اهمیت می یابد.
به علاوه تطبیق این الگوهای پراکندگی چینه­شناسی رونبران با تغییرات سنگ چینه­نگاری برش مورد مطالعه می­تواند در عین تعیین سن سازند نایبند در بلوک پشت بادام، چگونگی تاثیر رخداد سیمرین پیشین را در این بلوک نیز روشن سازد.
مواد و روش­ها
در این پژوهش، به منظور مطالعه زیست چینه­نگاری سازند نایبند، برش چینه­شناسی چشمه گز در بلوک پشت بادام انتخاب و مورد نمونه­برداری قرار گرفت. ستبرای برش ١٨٠ متر اندازه­گیری شد. با توجه به خصوصیات لایه­ها در بررسی صحرایی نمونه برداری و کد گذاری شدند. سپس مقاطع نازک از نمونه­های برداشت شده تهیه گردید. از آنجایی که روزنبران موجود در بخش­های کربناته سازند نایبند حفظ شدگی بیشتری دارند نمونه­برداری در این بخش­ها با دقت بیشتری انجام شده است. براساس (Adames and Bourgeois, 1967; Donatomilanes, 1988; Loeblich and Tappan, 1988; Kobayashi et al, 2006; BouDagher-Fadel, 2008; Gale, 2012; Gale et al, 2016, 2020) روزنبران شناسایی، و بیوزون ها تعیین گردیدند.
نتایج و بحث
باید توجه داشت که بیوزوناسیون رسمی در سازند نایبند در محدوده تریاس بالایی صورت نگرفته است. بر همین اساس برش چشمه گز در بلوک پشت بادام انتخاب گردید و از آن نمونه­برداری شد. به منظور مطالعه زیست چینه­نگاری سازند نایبند، مرزهای زیرین و زبرین برش انتخاب شده مطالعه گردیدند. نمونه­برداری بر اساس تغییرات عمودی رخساره سنگی از پایین تا بالای برش انجام شده است. چنانچه اشاره شد نمونه­های دارنده روزنبران در بخش­های کربناته رسوبات سازند نایبند قابل اخذ بوده است. قطعا فراوانی، تنوع، اولین و آخرین ظهور گونه­های روزنبران شناسایی شده در محدوده سنی مورد اشاره و از دید زیست چینه­نگاری از مهمترین عناصر دیرینه­شناسی سازند نایبند محسوب می­گردند. براساس مطالعات زیست چینه­نگاری امکان درک از محیط از مناطق مختلف با توجه به اجتماعات فسیلی ایجاد می­گردد. در واقع تغییرات سنگ­شناسی آب و هوایی در چگونگی  اجتماعات فسیلی نقش اساسی داشته است. به­طور کلی در این مطالعه ٢٥ گونه از ٢٤ چنس شناسایی شده­اند و محدوده سنی آنها و نهایتا سن سازند نایبند در برش چشمه گز تعیین گردیده است. بررسی انجام شده مبین آن است که خانواده­های Permodiscidae, Turrispirilinidae, Ammodiscidae, Frondicularidae بیشترین فراوانی را داشته­اند. براساس گسترش چینه شناسی رونبران شناسایی شده  هفت زیست زون از روزنبران شناسایی شده­اند.
نتیجه­گیری
بر اساس مطالعه زیست چینه­نگاری هفت زسیت زون شامل زون­های بینابینی Ammodiscus paraperiscus Interval Zone, Angulodiscus cummunis Interval Zone, Nodosaria nitidana Interval Zone, Turrispirllina minima Interval Zone و سه زون برخوردی شامل Trochammina almtalensis Concurrence Zone, Triassina  hantkeni Concurrence Zone, Aulotortus bronimanni Concurrence Zone در نهشته­های تریاس بالایی شناسایی شده­اند. بر اساس زیست زون­های شناسایی شده در سکانس مورد مطالعه سن سازند نایبند مربوط به نورین تا ریتین پسین می­باشد که معادل بخش­های حوض خان و غدیر از سازند نایبند در ایران مرکزی است. باید توجه داشت که زون­بندی زیستی بر اساس روزنبران شناسایی شده و همچنین تغییرات سنگ­شناسی نهشته­های تریاس بالایی (سازند نایبند) مبین تغییرات رژیم رسوب­گذاری به موازات تغییرات محتوی زیستی براساس روزنبران است که حاصل رخداد سیمرین پیشین است. برای درک بیشتر از گسترش چینه­شناسی روزنبران تریاس بالایی می­بایست برش­های بیشتری در خرده قاره ایران مرکزی مطالعه گردد.
 
کلیدواژه‌ها
ایران مرکزی؛ بلوک پشت‌بادام؛ تریاس پسین؛ سازند نایبند؛ زیست چینه‌نگاری
عنوان مقاله [English]
Biostratigraphy of upper Triassic deposits in Cheshmeh Gaz section (Southern parts of the Posht Badam Block), Central Iran
نویسندگان [English]
nooshin hadadi؛ massih Afghah
Department of Geology, Faculty of Basic Sciences, Shiraz Branch, Islamic Azad University, Shiraz, Iran
چکیده [English]
Introduction
As the oldest member of the Shemshak group, the Nayband formation has been widely outcropped in Central Iran. It has been important to geologists for a long time due to its significant coal deposits. Accordingly, the geological data about the Nayband Formation is relatively extent that geological studies have been carried out on almost all known outcrops of this formation. Considering that the deposits belonging to the Upper Triassic in the subcontinental blocks of Central Iran are different according to the performance of the previous Cimmerian event due to having separate characteristics, and due to the heterogeneous activities of the blocks of Central Iran, the mentioned deposits have various depositional environments (Seyed-Emami et al, 2004). Nayband Formation is sandwiched between carbonate sediment of Shotori Formation (below) and clastic sediment of Ab Haji Formation. Actually, the underalid formation (dolomite of Shotori Formation) is assigned to Mid Triassic, whereas the Ab Haji Formation (sandstone) is referred to Lias. The lower contact of the Nayband Formation is marked by red bed as disconformarble contact while the upper lithostratigraphic contact with Ab Haji is gradational type.  In general, the Central Iran Microcontinent is consisted of several blocks such as: Yazd, Posht Badam, Tabas, Kalmard and Lut (Aghanabati, 2004), while there are several records of tectonic evolution of the Central Iran Microcontinent (Kargaranbafghi et al, 2015; Chu et al, 2021; Abbaspour et al, 2024). With regard to active tectonic of the Central Iran as well as Cimmerian event the foraminiferal biostratigraphy is significant for Upper Triassic deposits (Nayband Formation). Some records of paleoenvironment and paleontological of the Nayband Formation were provided (Zamani et al, 2023; Shepherd et al, 2016; Bayetgoll and Daraei, 2017).  It is necessary to note that the both litho-bio stratigraphic limits of the Upper Triassic/Lower Jurassic (Lias) is so significant not only in view of biostratigraphy but also in the field of micropaleontological features (Boudagher-Fadel, 2008). With regard to the previous studies (Zamaniyan et al, 2018; Mannani and Sherafat, 2021; Amirhassankhani et al, 2023; Hashemi Yazdi et al, 2023; Hadadi and Afghah, 2024), the foraminiferal biostratigraphy of the Upper Triassic deposits (Nayband Formation) is so significant for regional biostratigraphic correlation. For this reason, the studies of different sections of the Nayband Formation in other blocks of the Central Iran subcontinent can be important, and in the present study, its biostratigraphy has been studied in the Cheshmeh Gaz section located in the southern areas of the Posht Badam Block. However, recieving a foraminiferal biozonation which is affected by early Cimmerian event is the main goal of the present study. It should emphasized the mentioned event affected the paleoecological condition on foraminiferal environment. Moreover, compare of lithofacies and biostratigraphic data can clarify the mechanism of early Cimmerian effect in the Posht Badam Block. 
Materials and Methods
In this research, to study the biostratigraphy of the Nayband Formation, the Cheshmeh Gaz stratigraphic section was selected and sampled in the Posht badam block. In order to biostratigraphy of the Nayband Formation, the lithostratigraphic contacts have been studied in detail. The thickness of the studied section is 180 meters. Based on the field characteristics of different layers, rock samples with the abbreviation Shm were numbered and sampled, and microscopic thin sections were prepared and studied. The sampling of the studied section has been conducted by lithofacies change with different sample interval. Since the Nayband Formation is composed of clastic and carbonates sediments, the foraminiferal contents are recognized just in carbonate sediments. According to Adams and Bourgeois, 1967, Donatomilanes, 1988, Loeblich and Tappan, 1988, Kobayashi et al. 2006, Boudagher -Fadel, 2008, Gale, 2012, Gale et al. (2016, 2020), the index foraminifers are identified and biozonation described.
 
Results and Discussion
So far, no official biozonation has been provided for the deposits of the Nayband Formation in the Upper Triassic age range. But due to features such as abundance, high diversity, as well as a significant number of the first appearance and the last appearance of foraminiferal fauna in the mentioned age range, in terms of biostratigraphy, the mentioned fauna can be part of the very important paleobiotic elements of the Nayband Formation. Based on biostratigraphic studies, it is possible to understand the differences in different regions and identify specific fossil communities of each region. Also, in the studied area, because the lithological changes of Late Triassic deposits are directly related to the sedimentation and climatic conditions, and therefore the distribution of biological populations and existing biocenoses have undergone obvious changes to paleo-ecological developments. However, the foraminiferal association of the studied section represents the shallow water environment of the Nayband Formation. As mentioned before, the foraminiferal contents are recognizable in the carbonate units of the Nayband Formation. Generally, 25 species from 24 genera were identified and their age ranges were studied and finally the age was determined based on this. Foraminifera of the Nayband Formation in the studied section of Cheshmeh Gaz have a low abundance, but they have a significant diversity. Families such as Permodiscidae, Turrispirilinidae, Ammodiscidae and Frondicularidae have the highest abundance in the studied section in this research. Based on stratigraphic distribution of identified foraminifers, seven biozones were established.
 
Conclusion
Based on the biostratigraphic studies, there are seven biozones including Ammodiscus parapriscus Interval Zone, Angulodiscus communis Interval Zone, Nodosaria nitidana Interval Zone, Turrispirllina minima    Interval Zone   and Trochammina almtalensis Concurrence Rang Zone, Triassina hantkeni Concurrence Rang Zone, Aulotortus bronimanni Concurrence Rang Zone have been identified in the Upper Triassic deposits. Based on the identified biozones, the age range of the studied sequences is suggested to be late Norian-latest Rhaetian, which is equivalent to the Howz-e Khan and Qadir members of the Nayband Formation in central Iran. It is necessary to note that the identified foraminiferal biozones as well as vertical change in lithofacies of the Upper Triassic deposits (Nayband Formation) represent the change in sedimentary regime as well as foraminiferal composition which is assigned to early Cimmerian event. In order to detail understanding of Upper Triassic foraminiferal distribution, more investigation stratigraphic sections are required in the Central Iran Microcontinent.
کلیدواژه‌ها [English]
Central Iran Microcontinent, Posht Badam Block, Late Triassic, Nayband Formation, Biostratigraphy
مراجع

Adams, C.G. and Bourgeois, E., 1967. Asmari Biostratigraphy: Geological and Exploration Division. Iranian Oil Offshore Company, Report 1074.

Aghanbati, S.A., 2009. Iranian stratigraphic culture. Third volume. Triassic. Geological Survey of the Iran. 727 p.

Aghanbati, S.A., 2006 -2010. Geology of Iran. Geological Survey of the Iran. 586 p.

Altıner, D. and Koçyiğ it, A., 1993. Third remark on the geology of Karakaya Basin. An Anisian megablock in northern central Anatolia: micropaleontologic, stratigraphic and tectonic implications for the rifting stage of Karakaya Basin, Turkey. Revue de Paléobiologie, v. 12, p. 1-17.

Altiner, D. et al, 2021. Triassic Foraminifera from the Great Bank of Guizhou, Nanpanjiang Basin, south China. Taxonomic account, biostratigraphy, and implications. Journal of Paleontology, p. 1-53.

BayetGoal, A. and Daraei, M., 2017. Ichnotaxonomic analysis of trace fossil assemblages of the Upper. Triassic Nayband Formation, Tabas Block, Central. Geopersia, University of Tehran, Volume 7, Issue 2. Serial Number 22287825. p. 199-218.

BayetGoll, A., 2018. Cited by 20 - This study analyzes in detail the beds bearing Rhizocorallium in the Upper Triassic Nayband Formation (Tabas Block, Central Iran).

BouDagher-Fadel, M.K., 2008. The Cenozoic larger benthic foraminifera: the Palaeogene. Developments in paleontology and stratigraphy, v. 21, p. 297-545.

Borel, G.D. and Stampfli, G.M., 2002. Dynamic Plate Boundaries and Restored Synthetic Isochrons. The Indispensable Tools to Constrain Plate Tectonic Models.

Brönnimann, P. et al, 1971. Lithostratigraphy and foraminifera of the Upper Triassic Nayband Formation, Iran. Rev. Micropaleont., v. 14(5), p. 7-16. And microfacies of the Triassic Espakh Formation, Tabas area, east central.       

Brönnimann, P. et al, 1974. Foraminifera Iran. Rivista Italiana di Paleontologia, v. 80, p. 1-48.       

Brönnimann P. et al, 1975. Triassic foraminiferal biostratigraphy of the Kyuakme-Longtawkno area Northern Shan States, Burma. Rivista Italiana di Paleontologia e Stratigrafia, v. 81(1), p. 1-30.

Culver, S.J., 2000. Global latitudinal species diversity gradient in deep-sea benthic foraminifera, v. 47(2), February 2000, p. 259-275.     

Ciarapica, G. and Zaninetti, L., 1985. Gandinella apenninica, n. gen., n. sp. Foraminifère) dans le Trias supérieur (Rhetien, Biozone à Triasina hantkeni). Du Monte Cetona, Apennin Septentrional. Revue de Paléobiologie. v. 4, p. 307-310. 

Donatomilanes, S., 1988. Southern Tethys Biofacies. Agip Stratigraphic Department. National Iranian Oil Company.

Efimova, N.A., 1991. Triassic System, in Azbell, A.Y., and Grigelis, A.A., eds. Practical Manual on Microfauna of the USSR, v. 5, Mesozoic Foraminifers. Leningrad, Nedra, p. 16-25.

Gale, L., 2012. Rhaetian foraminiferal assemblage from the Dachstein Limestone of Mt Begunjscica (Košuta Unit, eastern Southern Alps). Geologija, v. 55(1), p. 17-44..    

Gazdzicki, A., Trammer, J. and Zwidzka, K., 1975. Foraminifers from the Muschelkalk of Southern Poland. Acta Geologica Polonica, v. 25. p. 285-298.    

Gazdzicki, A. et al, 1979. The Norian-Rhaetian boundary in the light of micropaleontological data, Geologija, v. 22(1), p. 71-112.

Gazdzicki, A., 1983. Foraminiferes and biostratigraphy of the Upper Triassic and Lower Jurassic of the Slovakian and Polish Carpathians. Palaeontolgia Polonica 44. 

Gazdzicki, A. and Reid, P., 1983. Upper Triassic Involutinidae (Foraminifera) of Lime Peak in

Yucon, Canada. Acta geologica Polonica, v. 33(1-4), p. 99-106.

Flugel, E., 1982. Microfacies of Carbonate Rocks, 652 p.

Field, C.V., Schmidt, G.A., Koch, D. and Salyk, C., 2006. Modeling production and climate-related impacts on 10Be concentration in ice cores. J. Geophys. Res., v. 111, D15107, Doi: 10.1029/2005JD006410.

Fürsich, T. et al, 2005. The upper Shemshak Formation (Toarcian-Aalenian) of the Eastern Alborz (Iran). Biota and palaeoenvironments during a transgressive - regressive cycle. Facies, v. 51(1), p. 365-384.            

DOI: 10.1007/s10347-005-0051-z.

Hendy, I.L. et al, 2004. Intermittent existence of a southern Californian upwelling cell during submillennial climate change of the last 60 kyr. Paleoceanography, v. 19(3), DOI: 10.1029/2003PA000965.

Kalantari, A., 1986. Microfacies and Carbonate Rocks of Iran. National Iranian Oil Company. Poblication No: 11.

Kluyver, H.M., Tirrul, R., Chance, P.N., Johns, G.W. and Meixner, H., 1983. Mandsupervised by Geological survey of Iran. Eftekhar Nezhad, J., Alavi Naini, M., Behrozi, A., Lotfi, M., Explanatory text of the Naybandan Quadrangle Map 1:250000. Geological Quadrangle No.J8 . Geological survey of Iran 143 p.

Kobayashi, F., Martini, R., Rettori, R., Zaninetti, L., Ratanasthien, B., Saegusa H. and Nakaya, H., 2006. Triassic foraminifers of the Lampang Group (Northern Thailand): Journal of Asian Earth Sciences, v. 27, p. 312 -325.     

Kristan-Tollmann, E., Tollmann, A. and Hamedani, A., 1979. Beiträge zur Kenntnis der Trias von Persien. I. Revision der Triasgliederung, Rhätfazies im Raum von Isfahan und Kössener Fazieseinschlag bei Waliabad SE Abadeh. Mitt. öster. geol. Ges.,70, 119-186, Wien.

Krystyn, L. and  Balini, M., 2019. Norian ammonoids from the Nayband Formation (Iran) and their bearing on Late Triassic sedimentary and geodynamic history of the Iran Plate. Rivista Italiana Di Paleontologia e Stratigrafia, v. 125(1), p. 231-248, DOI:10.13130/2039-4942/11412.

Lehrmann, D.J., Stepchinski, L., Altıner, D., Orchard, M.J., Montgomery, P., Enos, P., Ellwood, B.B., Bowring, S.A., Ramezani, J., Wang, H., Wei, J., Yu, M., Griffiths, J.D., Minzoni, M., Schall, E.K., Li, X., Meyer, K.M and Payne, J.L., 2015. An integrated biostratigraphy (conodonts and foraminifers and chronostratigraphy)(paleomagnetic reversals, magnetic susceptibility elemental chemistry, carbon isotopes and geochronology) for the Permian-Upper Triassic strata of Guandao section, Nanpanjiang Basin south China: Journal of Asian Earth Sciences, v. 108, p. 117-135.

Loeblich, L. and Tappan, H., 1988. Foraminiferal and their classification, University of California, Los Angeles.

Marquez, L, 2005. Foraminiferal fauna recovered after the late Permian extinctions in Iberia and the     westernmost Tethys area: Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology, v. 229, p. 137-157.

Muttoni, G., Kent, D.V., Meço, S., Nicora, A., Gaetani, M., Balini, M., Germani, D. and Rettori, R., 1996. Magnetobiostratigraphy of the Spathian to Anisian (Lower to Middle Triassic) Kçira section, Albania: Geophysical Journal International, v. 127, p. 503-514.

Nezafati, 2006, Nabavi, 1976. Major geological subdivisions of Iran the Khorasan Razavi Province is defined with a black boundary in the northeast of Iran. Nützel, A., (2005). Recovery of gastropods in the Early Triassic: Comptes Rendus Palevol, v. 4, p. 501-515.

Nützel, A., Joachimski, M. and López Correa, M., 2010. Seasonal climatic fluctuations in the Late Triassic tropics - high-resolution oxygen isotope records from aragonitic bivalve shells (Cassian Formation, Northern Italy). Palaeogeogr. Palaeoclimatol. Palaeoecol, v. 185, p. 194-204.

Orovecz-Scheffer, A., 1987. Trias foraminifers of the Transdanubian Central Range: Geologica Hungarica, serie Palaeontologica, v. 50, p. 1-331.

Partoazar, H. and Mehrnoosh, M., 1999. Triassic in Iran. Geological Survey of the Iran. Book editing plan. Book v. 67. 279 p.

Sabzehey, M., 1998. Geological map of Kerman. On a scale of 1:100000 No. 7450. Geological Survey of the Iran.

Sahandi, M. R., 1991. Geological map of Kerman. On a scale of 250,000: 1. No. J10. Geological Survey of Iran.      

Salaj, J., 1969. Essai de zonations dans le Trias des Carpates occidentals d’apresles foraminifères: Geologické Práce, v. 48, p. 123-128

Salaj, J., 1978. Contribution à la microbiostratigraphie du Trias des Carpates occidentals Tchécoslovaques: Actes du VI Colloque de Micropaléontologie, Tunis, 1974. Annales des Mines et de la Géologie, Tunis, v. 28, p. 103-127.

Salaj, J., Biely, A. and Bistricky, J., 1967. Trias-Foraminiferen in denWestkarpaten Geologické Práce, v. 42, p. 119-136.

Salaj, J., Borza, K. and Samuel, O., 1983. Triassic foraminifers of the west Carpathians Geologický Ustav Dionýza Stúra, Bratislava, 213 p.

Salaj, J., Trifonova, E. and Gheorghian, D., 1988. A biostratigraphic zonation based on benthic Foraminifera in theTriassic deposits of the Carpatho-Balkans: Revue de Paléobiologie, v. 86(2), p. 153-159.

Sengor, A.M.C., 1990. A New Model for the Late Palaeozoic-Mesozoic Tectonic Evolution of Iran and Implications for Oman. Geol. Soc. Spec. Publ., v. 49, p. 797-831.

Senowbari-Daryan, B., 1983. Zur Gattung Pseudocucurbita Borza & Samuel, (1978). (Pro Cucurbita Jablonsky), (1973). Und Beschreibung vergleichbarer problematischer Organismen aus der Obertrias des Alpin-Mediterranen Raumes, Rivista Italiana di Paleontologia e Stratigrafia (1982), v. 88, p. 181-250.

Senowbari-Daryan, B., 1996. Upper Triassic Reefs and Reef Communities of Iran. In: Reitner, J., Neuweiler, F. & Gunkel, F. (eds.): Global and Regional Controls on Biogenic Sedimentation. I. Reef Evolution.-Göttinger Arb. Geol. Paläont.Sb2, p. 299-304, Gottingen.    

Senowbari-Daryan, B., 2004. Tabasosphaera pustuleosa nov, gen, nov. sp, a microrroblem-aticum (foraminifera?) from the upper Triassic (Norian-Rhaetian) reef Limestones of Nayband Formation (NE Iran). Studia universittatis Babes Bolyai, p. 85-94.      

Senowbari-Daryan, B., 2005a. Neue inozoide Schwämme aus den obertriassischen (Nor.-Rhät.) Riffen der Nayband-Formation Zentraliran). Senckenbergiana lethaea, v. 85(2), p. 261-299.     

Senowbari-Daryan, B. and Fürsich, F., 2005. Stratigraphy and Palynology of the Upper Triassic Nayband-Formation of East-Central Iran. Rivista Italiana Di Paleontologia E Stratigrafia, v. 111(2), p. 259-270. https://doi.org/10.13130/2039-4942/6312.     

Senowbari-Daryan, B., Chablais, J. and Martini, R., 2010. New crustacean microcoprolites of the Upper Triassic limestones of the Sambosan Accretionary Complex, Japan. Journal of Paleontology, v. 84(1), p. 98-108. https://doi.org/10.1666/09-086.1.       

Senowbari-Daryan, B., Rashidi, K. and Torabi, H., 2010. Foraminifera and their associations of a possibly Rhaetian section of the Nayband Formation in central Iran, northeast of Esfahan. Facies, v. 56(4), p. 567-596.   

Senowbari-Daryan, B., Rashidi, K. and Saberzadeh, B., 2011. Dasycladalean green algae and some problematic algae from the Upper Triassic of the Nayband Formation (northeast Iran). Geologica Carpathica, v. 62(6), p. 501-517. https://doi.org/10.2478/v10096-011-0036-5.        

Seyed Emami, K., 1971. The Jurassic Badamu Formation in the Kerman Region Remarks on the Jurassic Stratigraphy of Iran. Cont. Paleont. And Stratigraphy of Iran Part 1, Geological Survey of Iran Report, v. 19, p. 5-78.

Seyed-Emami, K., Fursich, F.T. and Wilmsen, M., 2004. Documentation and significance of tectonic events in the northern Tabas Block (east-central Iran) during the Middle and Late Jurassic. Rivista Italiana di Paleontologia e Stratigrafia, v. 110(1), p. 163-171.

Shahraki, A. et al, (2022). Geological map of Shahdad. On a scale of 1:100000 No. Geological Survey of Iran.

Stocklin, J. and Setudehnia, A., 1977. In cooperation with the staff of the Geological Survey of Iran. Stratigraphic lexicon of Iran. Geological Survey of Iran report, v. 18, 376 p.

Rettori, R., 1994. Replacement name Hoyenella, gen. n. (Triassic Foraminiferida Paleontologica Italiana, v. 33, p. 341-343.

Rettori, R., 1995. Foraminiferi del Trias inferiore e medio della Tetide: Revisione tassonomica, stratigrafia ed interpretazione filogenetica: Université de Genève, Publications du Département de Géologie et Paléontologie, v. 18, 147 p.

Tappan, H. and Loeblich Jr, A.R., 1988. Foraminiferal evolution, diversification, and extinction. Journal of Paleontology, p. 695-714.

Trifonova, E., 1978b. Foraminifera zones and subzones of the Triassic in Bulgaria II. Ladinian and Carnian: Geologica Balcanica, v. 8(4), p. 49- 64.

Trifonova, E., 1978c. New Foraminifera species from the Lower and Middle, Triassic in Bulgaria: Comptes Rendus de l’Académie Bulgare des Sciences v. 31, p. 1151-1154.

Trifonova, E., 1992. Taxonomy of Bulgarian Triassic Foraminifera. I. Families Psammosphaeridae to Nodosinellidae: Geologica Balcanica, v. 22, p. 3-50.

Trifonova, E., 1993. Taxonomy of Bulgarian Triassic Foraminifera. II. Families Endothyriidae to Ophthalmidiidae: Geologica Balcanica, v. 23, p. 19-66.

Vachard, D. and Fontaine, H., 1988. Biostratigraphic importance of Triassic, Foraminifera and algae from South-East Asia: Revue de Paléobiologie, v. 7, p. 87-98.

Vaziri Moghadam, H., Taheri, A. and Kimiagary, M., 2005. Principles of stratigraphy. Isfahan University. Iran. Press, v. 273, 310 p.

Zaninetti, L. and Brönnimann, P., 1975. Triassic Foraminifera from Pakistan. Rivista Italiana di Paleontologia, v. 81, p. 257-280.

Zaninetti, L., 1976. Les foraminifères du Trias. Essai de synthèse et correlation entre les domains mésogéens European et asiatique: Rivista Italiana de Paleontologia, v. 82, p. 1-258.

Zaninetti, L. and Dağer, Z., 1978. Biostratigraphie intégrée et paléoecologie du Trias de la peninsula de Kocaeli (Turquie): Eclogae Geologicae Helvetiae, v. 71, p. 85-104.

Zaninetti, L., Martini, R. and Dumont, T., 1992. Triassic foraminifers from sites 761 and 764, Wombat Plateau, northwest Australia.  Geology. DOI:10.2973/odp.proc.sr.122.173.1992Corpus ID: 73604277.

 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 381
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 350