سامانه مدیریت نشریات علمی دانشگاه شهید بهشتی

گرگین پاوه, نوید. (1397). پراتیکِ فلسفه، سیاست و نقد ایدئولوژی نزد لویی آلتوسر. , 11(1), 227-245.
نوید گرگین پاوه. "پراتیکِ فلسفه، سیاست و نقد ایدئولوژی نزد لویی آلتوسر". , 11, 1, 1397, 227-245.
گرگین پاوه, نوید. (1397). 'پراتیکِ فلسفه، سیاست و نقد ایدئولوژی نزد لویی آلتوسر', , 11(1), pp. 227-245.
گرگین پاوه, نوید. پراتیکِ فلسفه، سیاست و نقد ایدئولوژی نزد لویی آلتوسر. , 1397; 11(1): 227-245.

پراتیکِ فلسفه، سیاست و نقد ایدئولوژی نزد لویی آلتوسر

شناخت
مقاله 10، دوره 11، شماره 1 - شماره پیاپی 78، شهریور 1397، صفحه 227-245    اصل مقاله (593.77 K)
نوع مقاله: علمی - پژوهشی
نویسنده
نوید گرگین پاوه*
دانشگاه شهید بهشتی
چکیده
آلتوسر مسئله ی ایدئولوژی را وارد سطح جدیدی از بحث می کند. او با وام گرفتن ایده هایی از «روانکاوی» فرویدی مفاهیم علوم انسانی را دوباره صورتبندی می کند. وقتی آلتوسر ایدئولوژی را نه «آگاهی کاذب» و یا «آگاهی از جهان واژگون»، بلکه قسمی «ناآگاهی» تعریف میکند؛ همزمان با انسانگرایی (humanisme) و اقتصادگرایی (economisme) سر ستیز دارد. نزد آلتوسر این امر بازصورتبندی تز های بنیادی مارکس است، به جهت تحقق آن. آلتوسر بلافاصله با انواع نقد هایی مواجه شد که وجوه متنوع نظریه ی او را آشکار کردند. او منطق بحث خود را با آغاز از مسئله ی «بازتولید» پی می گیرد و آن را با «انقیاد» (subjection) پایان می بخشد. آشکار خواهیم کرد که آلتوسر نمی تواند از «ایدئولوژی» بحث کند مگر آنکه تمایز آن از «علم» و «سیاست» را از قبل روشن کرده باشد. و نتیجه خواهیم گرفت بدون روشن کردن عناصری بنیادی چون «سیاست» و «فلسفه» نخواهیم توانست مسئله ی ایدئولوژی را پاسخ دهیم. اما در ادامه نیز آشکار می شود خود فلسفه چیزی نیست جز سیاستِ نشخوار شده (ruminé) یا پرداخت شده. و بنابراین برای آلتوسر فلسفه را نمیتوان مفهوم پردازی کرد. فلسفه هیچ ذاتی ندارد، بلکه تنها می توان  فلسفه را به کاربست. مدعی هستیم در آلتوسر پراتیک فلسفی، کنش سیاسی نظری یا نقد ایدئولوژی است و گرچه غایت این فعالیت فعلیت خود فلسفه است، اما در نظریه‌ی آلتوسر امکان فراروی در سطح «فعیلت» یا رستگاری (Emancipation) فراهم نیست. در نهایت می‌بینیم که هرچند آلتوسر نسبتی عقلانی بین فلسفه، سیاست و ایدئولوژی را شرح می‌دهد اما تنها می‌تواند «نقد» را در سطح سیاسی تبیین کند و توان فراروی از آن را ندارد.
کلیدواژه‌ها
آلتوسر؛ ایدئولوژی؛ نقد؛ فلسفه؛ سیاست
عنوان مقاله [English]
Practice of Philosophy, Politics and critique of Ideology for Louis Althusser
نویسندگان [English]
Navid Gorgin
Shahid Beheshti university of Tehran
چکیده [English]
Althusser introduces the question of ideology into a new level of discussion. He redefines the concepts of human science by borrowing ideas from Freudian psychoanalysis. When Althusser defines ideology not "false consciousness" or " consciousness of the inverted world," but also a kind of "ignorance" or “inconsciousness,” which stands at odds with humanism and economism. For Althusser, this is the reappearance of Marx's fundamental theses, in order to accomplish it. Althusser immediately encountered a variety of criticisms that reveal various aspects of his theory. He follows the logic of his argument by departing from the problem of "reproduction," and ending it with "subjection". We will reveal that Althusser can not argue with "ideology" unless it has already been made a distinction between "science" and "politics". And we will not be able to answer the question of ideology without explaining fundamental elements such as "politics" and "philosophy". But then it goes without saying that philosophy itself is nothing but a ruminated (ruminé) politics. And so for Althusser, philosophy can not be conceptualized. Philosophy has no Essence, but philosophy can only be applied. In Althusser, we claim that philosophical practice is a theoretical political action or critique of ideology, and although the ultimate goal of this activity is the actualization of philosophy itself, Althusser's theory does not provide the possibility of going beyond the level of "action" or Emancipation. Finally, we see that Althusser, however, describes the rational relation between philosophy, politics and ideology, but can only explain the "critique" at the political level and can not go beyond it.
کلیدواژه‌ها [English]
Althusser, Ideology, Critique, philosophy, Politics
مراجع
  1. Adorno, Theodor W, and Max Horkheimer, Dialectic of Enlightenment (Verso, 1997), XV
  2. Althusser, Louis, ‘Essays in Self-Criticism’, 1976
  3. Althusser, Louis, ‘Essays on Ideology’, 1976
  4. Althusser, Louis, For Marx (Verso, 1969), II
  5. Althusser, Louis, ‘Lenin and Philosophy, Trans. Ben Brewster’ (New York: Monthly Review Press, 1971)
  6. Althusser, Louis, ‘Lenine et La Philosophie’, 1968
  7. Althusser, Louis, ‘Philosophy and the Spontaneous Philosophy of the Scientists & Other Essays’, 1990
  8. Althusser, Louis, ‘Pour Marx’, 1965
  9. Althusser, Louis, Ben Brewster, and Etienne Balibar, ‘Reading Capital’, 1979
  10. Badiou, Alain, ‘Althusser: Subjectivity without a Subject’ (Metapolitics, 1998)
  11. Badiou, Alain, ‘Qu’est-Ce Que Louis Althusser Entend Par “Philosophie”?’, Lazarus (Ed.), 1993
  12. Browne, Paul, Ideologie et Pratique Theorique: Essai Sur L’anti-Humanisme Theorique de Louis Althusser. (University of Ottawa (Canada)., 1980)
  13. Dowling, William C, ‘Jameson, Althusser, Marx an Introduction to the Political Unconscious’, 1984
  14. Eagleton, Terry, Myths of Power: A Marxist Study of the Brontës (Palgrave Schol, Print UK, 1988)
  15. Gillot, Pascale, Althusser et La Psychanalyse (Presses universitaires de France, 2009)
  16. Lamola, M John, ‘Marxism as a Science of Interpretation: Beyond Louis Althusser’, South African Journal of Philosophy, 32 (2013), 186–95
  17. Lewis, William S, ‘Knowledge versus “Knowledge”: Louis Althusser on the Autonomy of Science and Philosophy from Ideology’, Rethinking Marxism, 17 (2005), 455–470,487
  18. Statkiewicz, Max, ‘Theater And/of Ideology: The Notion of Spostamento in Althusser’s Theory of Theatrical Praxis’, Rethinking Marxism, 10 (1998), 38
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 4,367
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,531