مقایسه دو روش تمرین موازی (پیوسته و گسسته) بر ترکیب بدن، توان هوازی و استقامت عضلانی دانشجویان مرد غیر ورزشکار | ||
| نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی | ||
| مقاله 3، دوره 3، شماره 1 - شماره پیاپی 5، فروردین 1389 اصل مقاله (247 K) | ||
| نوع مقاله: علمی - پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/joeppa.2010.98566 | ||
| نویسندگان | ||
| حمید اراضی* ؛ مهدی قهرمانی مقدم؛ سید مهدی محمدی | ||
| داﻧﺸﮕﺎه گیلان | ||
| چکیده | ||
| هدف تحقیق: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر دو روش تمرین موازی (پیوسته و گسسته) بر ترکیب بدن، توان هوازی و استقامت عضلانی دانشجویان مرد غیر ورزشکار بود. روش تحقیق: به همین منظور، 42 دانشجوی غیر ورزشکار داوطلب (سن 91/1±2-/22 سال ،قدی 88/5 ±83/175 سانتی متر و وزن 27/8 ±01/69کیلو گرم ، درصد چربی،33/3±71/13درصد)برای شرکت در این پژوهش به صورت تصادفی به سه گروه مقاومتی استقامتی گسسته(14-n) و کنترل(14-n )تقسیم شدند. شش نوع تمرین قدرتی برای عضلات بالا و پایین تنه با 2 تا 3 دقیقه استراحت بین نوبتها و تمرینات مختلف، و در محدوده زمانی 30 تا 45 دقیقه انجام شدند. این تمرینات با دو نوبت 10 تکراری و 60 یک تکرار بیشینه آغاز شد و با سه نوبت 4 تکراری و 90 % یک تکرار بیشینه پس از دوازده هفته به پایان رسید. تمرینات هوازی نیز در قالب دوهای تناوبی و استفاده از مسافتهای کوتاه و بلند، به مدت 20 دقیقه با 70 % حداکثر ضربان قلب آغاز شد و با 45 دقیقه دویدن با 95 % حداکثر ضربان قلب در هفته دوازدهم به پایان رسید. تمرینات موازی به دو صورت استقامتی- مقاومتی گسسته و استقامتی- مقاومتی پیوسته و دو جلسه تمرینی در هفته اجرا شد. برای بررسی تغییرات درون گروهی، از پیشآزمون تا پسآزمون از آزمونt همبسته و برای بررسی تغییرات بین گروهها از روش آماری تحلیل واریانس (ANOVA)و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری(05/0>P )استفاده شد.نتایج: درصد چربی دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل بطور معنیداری کمتر بود(05/0>P )استقامت عضلانی و توان هوازی(VO2max)نیز در گروههای تمرینی بطور معنیداری بالاتر از گروه کنترل بود و استقامت عضلانی ناحیه شکم در گروه استقامتی- مقاومتی پیوسته بطور معنیداری بالاتر از گروه استقامتی- مقاومتی گسسته بود(05/0>P )نتیجهگیری: به نظر میرسد برای کسب توان هوازی بالاتر، انجام تمرین استقامتی گسسته از تمرین مقاومتی در مقایسه با تمرین پیوسته مطلوبتر باشد. اما در مورد ترکیب بدن و استقامت عضلانی، ممکن است تمرین پیوسته نسبت به تمرین استقامتی - مقاومتی گسسته اثرات بهتری داشته باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تمرین مقاومتی؛ تمرین استقامتی؛ تمرین موازی؛ توده بدن؛ حداکثر اکسیژن مصرفی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Comparison of the effects of two different methods of concurrent training (continuous and interval) on body composition, aerobic power and muscle | ||
| چکیده [English] | ||
| Comparison of the effects of two different methods of concurrent training (continuous and interval) on body composition, aerobic power and muscle Purpose: The purpose of this study was to compare the effect of two different methods of concurrent training (continuous and distinct) on body composition, aerobic power and muscle endurance in non-athlete male students. Method: For this reason, 42 non-athlete students (age, 22.02±1.91 yrs; height, 175.83±5.88 cm; weight, 69.01±8.27 kg; BF, 13.71±3.33%) volunteered to participate in this study. Subjects were randomly assigned to 3 groups: Interval Resistance-Endurance (IRE) (n=14), Continuous Resistance-Endurance (CRE) (n=14), and Control (C) (n=14). Subjects performed 2 sessions per week for 12 weeks. Strength training includes Bench press, Lat pull down and cable triceps for upper body; squat, leg press and calf raise for lower body muscles that performed with 2-3 min rest interval between sets and exercises, and total time in each session was about 30-45 min. These exercises start with 2 sets, 10 repetitions with 60% 1RM in begining of program and reached to 3 sets, 4 repetitions & 90% 1RM in the last week. Aerobic training involved 20 min interval running using long and short distance by 70% maximal heart rate in start and raised to 45 min running by 95% HRmax in last week. IRE group performed aerobic training in one session and resistance training in other session in each week. In contrast, CRE group performed both aerobic and resistance training in each session together. Control group performed no regular exercise during this period. For data analysis, paired t test, ANOVA and tukey post hoc tests were used. Result: The findings showed BF% reduced significantly in both experimental groups compare to C group (P<0.05). Pullup and sit-up records of IRE and CRE groups in post-test was higher than pre-test, but this improvement was significantly smaller in IRE group in sit-up test (P<0.05). VO2max increased significantly after training in both experimental groups than control but in IRE group it improved significantly higher than CRE group (10.88 vs. 9.07 ml·kg−1·min−1; P<0.05). Conclusion: In general, it can be suggested that for improving aerobic power, the aerobic training must performed alone not in concurrent form. But, concurrent training may be more useful for body composition and muscular endurance than resistance or endurance training alone. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Resistance training, Endurance training, Concurrent training, Body mass, VO2max | ||
| مراجع | ||
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3,016 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,547 |
||