مقایسه تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی بر عملکرد هوازی | ||
نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی | ||
مقاله 2، دوره 8، شماره 2 - شماره پیاپی 16، مهر 1394، صفحه 1223-1231 اصل مقاله (160.37 K) | ||
نوع مقاله: علمی - پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.48308/joeppa.2015.98759 | ||
نویسندگان | ||
فریبرز هوانلو* 1؛ حمید رجبی2؛ ناصر عسگر زاده1؛ محمد علی بحرینی پور1 | ||
1داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻬﯿﺪ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﺗﻬﺮان | ||
2داﻧﺸﮕﺎه ﺧﻮارزﻣﯽ | ||
چکیده | ||
هدف: پژوهش حاضر مقایسه تأثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد هوازی بود. بدین منظور 16 نفر از دانشجویان مرد با میانگین سن 94/2±27/23سال ، قد 86/5±13/178 سانتی متر، وزن87/7±06/74 کیلوگرم،درصد چربی بدنی70/3±33/19 و BMI 74/2± 37/23 به طور داوطلب در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنیها بر اساس توان بیشینه (Wmax) به دو گروه همگن هشت نفره، تقسیم و در شرایط هایپوکسی(3300 متر) و نورموکسی به تمرین پرداختند. ابتدا پس از اندازه گیری شاخصهای ترکیب بدن ، Vo2max و Wmax با یک آزمون فزاینده در شرایط هایپوکسی و نورموکسی با فاصله 48 ساعت از یکدیگر اندازهگیری شد. برنامه تمرین ورزشی بر روی چرخ کار سنج، برای هر دو گروه از نظر شدت (یک دقیقه با شدت80%-85%Wmax و دو دقیقه با شدت 50% Wmax) و مدت تمرین (30 دقیقه ) یکسان سازی شده بود. بعد از 2 هفته متغیرهای اندازهگیری شده در پیش آزمون مجدداً مورد اندازهگیری قرار گرفت. این تحقیق از نوع نیمه تجربی و کاربردی بود. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد فاکتورهای هوازی در هر دو گروه بهبود یافته، اما بین 12 جلسه تمرین مستمر شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر عملکرد هوازی مردان ورزشکار( 05/0≥ α ) تفاوت معنی داری وجود نداشت. در نتیجه می توان بیان کرد، دوره تمرینی به کار گرفته شده در این پژوهش باعث بهبود در عملکرد هوازی شد. اما مدت و شدت هایپوکسی به کار گرفته شده به اندازهای نبوده که بتواند به طور معنیداری عملکرد هوازی را در گروه هایپوکسی نسبت به گروه نورموکسی بهبود بخشد. | ||
کلیدواژهها | ||
هایپوکسی؛ نورموکسی-Wmax-تمرین تناوبی شدید | ||
عنوان مقاله [English] | ||
Comparison the effect of high-intensity interval training in hypoxia condition on aerobic performance | ||
چکیده [English] | ||
The aim of the this study is comparing the effect of twelve-session high intensity interval training in hypoxic and normoxic conditions on anaerobic performance. Therefore sixteen volunteer students of Shahid Beheshti University by the average age of 23.27±2.94, and BMI 23.37± 2.74 participated in this research. Subjects were divided to two groups of exercising in hypoxic condition in 3300 meter, and in normoxic condition by maximum power output (W max). Aerobic factors (VO2max, WVO2max,VEmax,Wmax)were measured by an incremental examination on a cycle ergo meter test in hypoxic after 24 hours, and Aerobic factors(VO2max, WVO2max,VEmax,Wmax) were measured in normoxic condition after 48 hours. Subjects were divided to two equal groups via Wmax. The exercise program was equalized for both groups (80-85% Wmax for 1 minute and 50% for 2 minutes, in30-minute exercise).Just the hypoxic group did the exercise in hypoxic14% condition. Training exercise program contained12 sessions for two continuous weeks (2 to 6 continuous sessions with an off day between these). After 2 weeks the measured parameters were evaluated again. The results of this research showed that there is no difference (α≤0.05) between twelve-session high intensity interval training in hypoxic and normoxic conditions on aerobic performance. As a result it can be say that the used exercised time can causes the improvement of anaerobic performance in this research, but the time and the gravity of used hypoxia weren’t enough to improve the aerobic performance in hypoxic to normoxic condition. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
hypoxic, normoxic, high intensity interval training, maximal power output (Wmax) | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,718 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,686 |