تاثیر تمرین ترکیبی بر طول تلومر، فعالیت تلومراز و TRF2 مردان جوان غیر فعال | ||
| نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی | ||
| مقاله 8، دوره 12، شماره 2 - شماره پیاپی 24، مهر 1398، صفحه 93-105 اصل مقاله (400.91 K) | ||
| نوع مقاله: علمی - پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.52547/joeppa.12.2.93 | ||
| نویسندگان | ||
| یحیی محمدنژادپناه کندی* ؛ حسن متین همایی؛ محمدعلی آذربایجانی | ||
| گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| هدف: همواره تلومرها و طول آنها، به عنوان بیومارکر های مهم در روند عمر مورد توجه قرار گرفتهاند. کوتاه شدگی طول تلومر و فعالیت تلومراز، با استرسهای روانی و فاکتورهای خطرزا ارتباط تنگاتنگی دارند. لذا این مقاله، در نظر دارد تا به بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی تناوبی بر طول تلومر، فعالیت تلومراز و میزان بیان پروتئین متصل به تلومر مردان جوان غیر فعال بپردازد. روش ها: تعداد 20 مرد جوان غیر فعال، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین ) 10 نفر( و کنترل ) 10 نفر( تقسیم شدند. م انگ ن سن، وزن و قد آزمودنیها، به ترت ب برای گروه تمرین 93 / 0 ± 9/ 21 سال، 27 / 6 ± 35 / 78 کیلوگرم و ی ی ی 3/48 ± 178/3 سانتیمتر و برای گروه کنترل 53 / 0 ± 6/ 22 سال، 13 / 9 ± 13 / 72 کیلوگرم و 01 / 6 ± 9/ 180 سانتی متر بود. پروتکل تمرینی به مدت هشت هفته و به صورت سه جلسه در هفته اجرا شد. مدت هر جلسه تمرین، 80 دقیقه بود که بخش اول آن شامل دویدن تناوبی روی نوار گردان و بخش دوم آن تمرین مقاومتی بود که برای گروه تمرین تعیین شد. ن م ساعت قبل از اول ن جلسه تمرین و 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، 10 م لی ل تر خون از ورید بازویی ی ی ی ی آزمودنیها گرفته شد. جهت اندازه گیری طول تلومر از واکنش Real time – PCR ، برای سنجش فعالیت آنزیم تلومراز از روش TRAP و برای سنجش TRF2 ، از روش الایزا استفاده شد. برای تجزیه و تحل ل داده ها، از آزمون t )مستقل و وابسته( ی استفاده و سطح معنیداری در همه آزمونها 05 / P≥0 در نظر گرفته شد. نتایج: طول تلومر، فعال ت تلومراز و پروتئین متصل به تلومر در گروه تمرین، قبل و بعد از فعالیت، افزایش معنی داری ی مشاهده شد، اما در گروه کنترل، هیچگونه رابطه ای قبل و بعد از اندازه گیری وجود نداشت. نتایج تی مستقل نشان میدهد که تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرین و کنترل در طول تلومر ) 87 / p=0/022 ،t = 3 (، فعال ت تلومراز ) 107 / t = 5 ، ی p=0/001 ( و مقادیر پروتئین متصل به تلومر ) 463 / p=0/014 ،t = 2 ( وجود دارد. نتیجه گیری: هشت هفته تمرین ترکیبی، باعث افزایش معنی دار طول تلومر و افزایش فعالیت تلومراز آزمودنی ها شد. بنابراین، به نظر می رسد که هشت هفته تمرین می تواند تأث ر مطلوبی بر تغییرات زیستی تلومر داشته باشد. نتایج، ی اهمیت فعالیت ورزشی منظم، در کنترل روند پیری و کاهش خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با افزایش سن را نشان داد. همچنین، فعالیت ورزشی منظم، یک مداخله گر قوی برای افزایش طول تلومر، فعالیت تلومراز و میزان بیان پروتئین متصل به تلومر می باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| تمرین مقاومتی ـ تناوبی؛ تلومر؛ تلومراز؛ TRF2 | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The effect 8 weeks concurrent training on telomere length, telomerase activity and TRF2 in sedentary young men | ||
| نویسندگان [English] | ||
| yahya Mohammadnajad؛ hassan matinhomaee؛ Mohammad ali Azarbibijani | ||
| Department of Exercise Physiology, Faculty of Physical Education, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
Purpose: Telomeres and their lengths have always been considered important biomarkers in the process of life. Shortening of telomere length and telomerase activity are strongly correlated with psychological stressors and risk factors, the aim of this study was to examine the effect of 8 weeks resistance- interval training on telomere length and telomerase activity in sedentary young men. Methods: Twenty sedentary young male students were selected and randomly assigned in to two groups of training (N=10) and control group (N=10). The mean age, weight and height of the subjects were: training group (21.9 ± 0.93, 78.38 ± 6.27, and 178.3 ± 48.3 cm, respectively) and control group (22.6 ± 0.33, Year, 72.13 ± 13.9 kg and 97.9 ± 6.21 cm). The protocol was running for eight weeks with three sessions a week. The duration of each training session was 80 minutes, the first part of which included a routine exercise routine on the tape, and the second part was a resistance training which determine for the training group. Blood samples 10 ml from the brachial vein of the subjects was taken half hour before the first training session and 24 hours after last training session. To measure the telomere length from Real time-PCR reaction, the TRAP method was used to measure the activity of telomerase enzyme and the ELISA method was used to measure TRF2. Independent and dependent t-test was used for data analysis and significance level in all tests was considered (P≤0.05). Results: Telomere length, telomerase activity, and TRF2 were significantly increased in the exercise group before and after exercise, but in the control group there was no relationship before and after the measurement. Independent t-test results showed a significant difference between the training and control groups in telomere length (t=3.87, p= 0.022), telomerase activity (t=5.10, p= 0.001), and TRF2 values (t=2.463, p= 0.014). Conclusion: Eight weeks of interval resistance training significantly increased the telomere length and telomerase activity of the subjects. Therefore, it seems that eight weeks of interval resistance training can have a beneficial effect on telomere biology and quality of life. The results indicated the importance of regular exercise activity with control aging and reduced the risk of disease associated with age. Regular exercise activity is also a potent inhibitor for telomeres length, telomerase activity, and Telomere Repeat Binding Factor2 (TRF2) protein expression. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| resistance- interval training, Telomere, Telomerase, TRF2 | ||
| مراجع | ||
|
1. Kunlin Jin. Modern Biological Theories of | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3,557 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,222 |
||